Gisteren ging ons hart weer een beetje open…

Als je de nieuwsberichten volgt, lijkt het soms of iedereen wel ‘iets’ vindt van onze hulpverleners. Een trend die nog versterkt wordt doordat camera’s tegenwoordig alom in het straatbeeld aanwezig zijn en sommige mensen er kennelijk genoegen in scheppen om slechts dát deel van hun registratie te delen, dat past bij het beeld dat ze graag willen oproepen bij hun volgers.

Wat was het daarom mooi om te zien hoe afgelopen zaterdag honderden kinderen met glunderende gezichtjes, samen met hun ouders en opa’s en oma’s aanwezig waren bij de 112 dagen in Veldhoven. We durven niet eens te schatten hoeveel kinderen we op onze motor hebben getild en hoe vaak we de ME helm op een hoofdje hebben geplaatst, waarna de kleine diender vooral heel ‘boos’ in de camera van mama of papa probeerde te kijken.

Tussendoor spraken ouders ons aan met oprecht geïnteresseerde vragen over het werk dat wij doen en de verantwoording die het rijden met zwaailicht en sirene met zich meebrengt voor de hulpverleners. Wij spraken over de gedrevenheid van onze hulpverleners, die 24/7 klaar staan om dat ‘stapje naar voren’ te zetten wanneer andere mensen juist een stapje terug doen. We spraken met ouders uit Indonesië, India en China die hun oprechte waardering uitspraken voor onze hulpverleners en de veiligheid die zij in ons land ervaren. We spraken met ouders over PTSS en dat ‘het stapje naar voren doen’ onze hulpverleners daardoor tot een kwetsbare doelgroep maakt voor deze beroepsziekte.

We plaatsten een oproep bij onze motor en nodigden ouders uit om -in ruil voor een foto van hun zoon of dochter op onze motor- een kleine bijdrage te leveren ten gunste van PTSS hulphonden.
Gedurende de dag zagen we kinderen regelmatige € 0,50 en € 1 euro muntjes in het bakje deponeren. Dat het bakje allengs voller raakte zagen we natuurlijk ook. Toen het laatste kind van de motor werd getild, telden we maar liefst € 116,– hartverwarmende bijdragen van mensen die beseffen dat onze hulpverleners er zijn voor hen; altijd en onvoorwaardelijk! Deze mensen hebben hun blijk van waardering uit willen spreken door een bijdrage te leveren aan hulp bij PTSS. Hoe mooi is dat?

Ons hart ging gisteren weer een beetje open! De vele, vele positieve reacties die we kregen maken -wat ons betreft- nog maar eens duidelijk dat er een hele grote zwijgende meerderheid staat tegenover degenen die in de media om het hardst roepen en die geen gelegenheid onbenut laten om het werk van onze hulpverleners te bagatelliseren of zelfs in een kwaad daglicht te stellen.

Dank aan alle kinderen, ouders, opa’s & oma’s voor jullie bezoek. De mooie gesprekken, jullie warme woorden en gemeende waardering voor het werk dat onze hulpverleners 24/7 doen in het belang van ons allen, zijn de reden waarom wij iedere dag het beste uit onszelf willen halen.